Ang tanong na “Hanggang kailan?” ay parang tanong ng pagod at hinahanap ng solusyon sa mga problema sa buhay. Paminsan-minsan, tila ba walang kasiguraduhan sa kung ano ang dapat gawin o kung paano magsisimula ng paghilom mula sa mga pagkakamali. Ang patak ng ulan at lungkot sa kalooban ay nagdadala ng malalim na pangungulila at nagpapahiwatig ng hindi malutas na mga suliranin.Nakakaramdam tayo ng pagod mula sa pagtahak sa landas ng kawalan at mula sa pasanin ng mga pagkakamali sa nakaraan. Ang pagtanong kung “hanggang kailan” ay tila ba naglalarawan ng pangarap na masaktan at mawalan ng pag-asa. Subalit, sa kabila ng lahat ng ito, mayroon pa ring liwanag ng pag-asa. Ang pagpili na itigil ang pagdurusa at magkaruon ng kaginhawaan ay simula ng pag-usbong mula sa dilim ng kahapon.Hindi madali ang proseso ng paghilom, ngunit mahalaga ang desisyon na tapangan ang sarili at hanapin ang lakas sa loob para baguhin ang takbo ng buhay. Sa pagiging bukas sa pagbabago at pagtanggap sa sarili, maaari nating marating ang landas ng pag-iral na puno ng kasiyahan at pag-asa.
