Ang pag-ibig ay tila isang bulaklak na dumadaing, minsang maganda ngunit ngayon ay naglalaho sa lilim ng mga pangarap na hindi natupad. Katulad ng isang bulaklak na pinapakita ang kanyang kariktan sa oras ng kanyang pag-usbong, ang pag-ibig ay may taglay na ganda ngunit sa sandaling lumipas, ito’y unti-unting nalalanta sa mga anino ng mga pangako na hindi naging katuparan. Ang bawat patak ng ulan ay tila tinutuklas ang lungkot na bumabalot sa mga alaala ng pagmamahalan. Ang pagsiklab ng damdamin ay parang pag-iilaw ng kandila, sa una’y mainit at masigla ngunit pagtagal ay nauupos at nagiging makulimlim. Sa pagtatapos ng bawat pagtatangkang buhayin ang pag-ibig na tila kumakalat na malamlam, nagiging laman ito ng mga pangako na di natupad. Ang mga pag-asa’y naglalaho tulad ng mga kulay na unti-unting nawawala sa isang naglalakihang paleta.Sa bawat pagtatangkang isalaysay ang kwento ng pag-ibig, parang isinusulat mo ang mga linya ng isang tula na naglalarawan ng pag-usbong, paglanta at pangako na napapako sa mga pangarap na hindi natupad. Ang bawat salita’y nagiging saksi sa paglipas ng panahon at pagluha ng puso na minsang naglakbay sa kaharian ng mga pangako at pangarap na nauwi sa kasaysayan ng mga bagay na hindi na muling magiging buo.
