70
visits
0
comments
“Ang sakit ng umasa sa taong hindi ka kailanman magiging sa kanila.”
sa mundong walang kasiguraduhan, hindi mona alam kung saan ang iyong kalalagyan isip man ay puno ng kung ano ano iisa lang ang dapat mong mahalin kundi ang sarili mo.
Nooong una akala ko wala nanag katapusan ang bawat sandali dahil kasama kita pero hindi pala sa lahat ng oras at panahon ay hanggang dulo minsan pala may katapusan den ang lahat na ang akala mo ay wala na.
Bakit sa dina-mi-dami ng tao akopa yung nagawang lokohin at saktan ng sobra wala namana akong naipakitang masama sa inyo pero bakit ko kailangan na pag tiisan at saktan pa.
Hangad mo man ay maganda sa buhay, pero minsan may mga tao o bagay talagang hahadlang sayo kahit na sabihin na nag susumikap ka para sa sarili mo.
Mahirap talaga kapag nag iisa ka sa buhay, sobrang lungkot at walang kulay wala kang kausap o kasama kundi sarili molang talaga.
Napaka galing mangako at mag salita pero hindi naman marunong tumupad at gumawa.
Ibang iba kana dikan katulad ng dati na maalaga mabait at walang pinapansin na lalake pero ngayon ang laki na ng pinag bago mo hindi kana katulad sa dati meron kana atang iba.
Hindi ko na alam kung nasaan ka wala na ngang kuminikasyon hindi na alam ang gagawin dahil ikaw ang buhay ko, kung inaakala mo na ang pag ibig ko sayoy mag babago kahit dumaan pa ang bagyo ikaw padin ang iibigin ko.
Sabi mo noon saken pag balik na pag balik mo babawe ka pero bakit nung bumalik ka wala man lang nag bago hindi ka naman bumawe magaling kalang talaga sa salita kulang kanaman sa gawa.