Minsan, sa gitna ng mga alaala, nararamdaman natin ang pangangailangan na maglakbay tungo sa bagong pag-asa. Ang kaligayahan tila’y isang lihim na ilaw na matatagpuan lamang sa hinaharap at hindi na maaaring makuha mula sa mga naiwang bakas ng kahapon. Ang pagbabago ay isang hamon, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak natin, lumalakas tayo. Hindi madali, ngunit may kasiyahan sa pag-alis sa nakaraan na hindi na naglilingon. Nakakatakot magsimula ulit, ngunit sa paglisan sa mga sakit ng kahapon, nagbubukas tayo ng pintuan sa mas maligayang bukas. Hindi ito tungkol sa paglimos ng kahulugan sa nakaraan kundi sa pagtanggap na mayroon pang mas maganda at mas makabuluhan sa hinaharap.Sa bawat umaga, may pagkakataong baguhin ang kuwento ng buhay. Hindi lahat ng kahapon ay may lamang lungkot, minsan ay may mga pagkakataon na hindi natin nakuha ang hinahanap natin. Ngunit ang paghahanap ng kaligayahan ay tulad ng paghahanap ng gintong sinulid sa masalimuot na kagubatan – mahirap ngunit nagbibigay ng saya kapag natagpuan.Sa pagtatapos, hindi natin makakalimutan na kahit gaano kasakit ang nakaraan, may bagong simula na naghihintay sa ating pag-unlad. Ang paghahanap ng kaligayahan ay paglalakbay ng pag-asa, ng pagmamahal sa sarili at ng tapang na tanggapin ang bagong simula na naghihintay.
