Ang lungkot ay tila isang payapang karagatan” – Sa pamamagitan ng paghahambing sa lungkot sa isang payapang karagatan, ito’y naglalarawan ng damdamin na malalim at malawak, kung saan ang tao ay nawawala sa sariling kalungkutan, parang nanganganib na mawala sa malalayong pook ng emosyon.
Sa tuwing dumarating ang malungkot na gabi, parang sanay na sanay na ako. Hindi na ito bago sa akin. Kasabay ng paglipas ng mga oras, natutunan kong yakapin ang pangyayaring ito. Hindi ko maikakaila na may mga gabi na puno ng lungkot, ngunit kahit gaano man ito kadalas, nasasanay na ako.Ang bawat pagtanggap sa malungkot […]
Lawakan ang pag-intindi, iwasan ang pag ganti.
Maraming gusto tuparin kaya palaging sinisipagan.
Simple lang pahiwatig ng mundo, maging totoo ka sa totoo sayo.
Sa paglipas ng panahon, tila ba hindi naglalaho ang pangungulila sa puso ko. Araw-araw, naglalakbay ako sa agos ng damdamin na tila’y walang katapusan at para bang ako’y bihag ng pangarap na hindi pwede maging totoo. Ang puso ko ay bitbit ang bigat ng mga pag-iibigang hindi kayang abutin. Sa bawat pagtibok ng aking puso […]
It’s better to walk alone than with a crowd going in the wrong direction.
The level up is about improving not impressing.
Kahit pa lumilipas ang mga araw, hindi matitinag ang kakaibang pait na dala ng aking mga pagkukulang. Araw-araw, napipilitan akong humarap sa salamin at tanggapin ang mga kakulangan na bumabalot sa akin na tila mga anino na hindi kayang iwanan. Nangangarap ako, ngunit mayroong mga sagabal. Hindi ako katulad ng iba na tila walang anuman […]
Sa bawat paglipas ng araw, nararamdaman ko ang bigat ng mga pagkukulang na bumabalot sa aking puso. Araw-araw, ang aking mga pangarap ay tila sumisiklab sa kakaibang liwanag, ngunit sa pagtatapos ng bawat gabi, ang mga bituin ng tagumpay ay tila ba naglalaho. Ang aking puso ay puno ng pangarap at determinasyon, naglalakbay sa landas […]
