Mahirap talaga kapag nag iisa ka sa buhay, sobrang lungkot at walang kulay wala kang kausap o kasama kundi sarili molang talaga.
Napaka galing mangako at mag salita pero hindi naman marunong tumupad at gumawa.
Noong akala ko hindi mo ako maloloko pero nag kamali ang puso ko sa dami daming sabi nalinlang ako sayo hindi ko pinaniwalaan ngayon ko nakita na tama pala sila.
Hindi ko na alam kung nasaan ka wala na ngang kuminikasyon hindi na alam ang gagawin dahil ikaw ang buhay ko, kung inaakala mo na ang pag ibig ko sayoy mag babago kahit dumaan pa ang bagyo ikaw padin ang iibigin ko.
Sabi mo noon saken pag balik na pag balik mo babawe ka pero bakit nung bumalik ka wala man lang nag bago hindi ka naman bumawe magaling kalang talaga sa salita kulang kanaman sa gawa.
Noon akala ko nung una puro saya at pag mamahal lang ang mararamdaman mo pag nag mahal ka ng sobra pero napag tanto ko na hindi pala totoo yun dahil mula nung nag mahal ako ng sobra sobra ako yung nawalan.
Isa dalawa tatlo bakit mo ako ginaganito? nag kulang ba ako sayo? hindi paba sapat lahat ng mga ginawa ko para sayo ano pa bang gusto mong mangyare, may kulang padin ba saken kaya mo ako nagagawang lokohin?.
Ang lahat ng pag mamahal at oras na aking binigay ay napunta lang sa wala sinayang mo ang pag kakataon na binigay ng puso ko, oh diba nag sisisi kana.
Di ba sabi mo na hindi mo ko bibitawan sa kahit anong paraan at anumang dahilan pero heto ako ngayon nag-iisa naglalakbay sa gitna ng dilim, lagi na lang akong nakatulala ngunit heto nagtatanong pa rin kung bakit mo ako nagawang iwan.
“People cry, not because they’re weak. It’s because they’ve been strong for too long.”
